Real farmer

Met zijn vieren staan ze op het podium, casual gekleed alsof ze net uit werk of de kroeg komen. Zonder aankondiging knalt Real Farmer hun eerste nummer in, en what you see is what you get. 

Energiek gedrum, snelle beenbewegende basriffs en guur gestrum op de gitaar vormen de constante achtergrond voor het gezang en geschreeuw van de lead zanger, wiens stijl voelt als een opvolger van de punk en de brittpop van de jaren negentig, met een vlinke vleug alternative. Een stijl die de podiumpressence van de band ook lijkt te beamen.

Dat wil niet zeggen dat Real Farmer en haar muziek gedateerd is. Met een biertje in de hand energiek dansen en zingen op het podium past net zo goed in 2023 als dat het in de jaren voorheen en erna zal passen. Deze energie van de zanger slaat dan ook makkelijk over. Geholpen natuurlijk door de rest van de band, soms met extra zang maar vooral via hun instrumenten.

Weinig poespas, niet al te veel peddles, en korte effectieve nummers symboliseert de set. Op het podium staat niets spannends aan instrumenten; één gitaar, één basgitaar en een minimistische drumkit zijn genoeg voor het viertal om een stevige, energieke set neer te zetten. Want wat Real Farmer niet heeft meegenomen aan attributen, hebben ze meegenomen aan tempo en talent. Een goeie warmmaker voor het hoofdprogramma van de avond.

traumahelikopter

De drie noord groningse jongens zijn, vers van het 10-jarig bestaan van hun eerste ongetitelde plaat, weer terug in thuishonk Groningen. Hier verruilen ze de grote festival podia en californische zon in voor het voor hun oh zo bekende Vera. Het podium voelt haast leeg aan. Een kleine minimalistische drumset zonder krukje en 2 peddleboards en elektrische gitaren zijn alles dat de band behoeven om te spelen.

Zonder introductie of tijd om te beseffen dat de band op het podium is gestapt beginnen ze met vloeiende gitaargalmen en ruige ritmes op drum. De band speelt showy en vlot, ze laten weinig ruimte tussen de vrij korte nummers maar ondanks dit alles spellen ze gigantisch strak en is het geluid alsof je naar een tot perfectie bewerkte opname luistert, maar dan met dat extra beetje live magie.

traumahelikopter is wellicht een van de beste voorbeelden om te laten zien hoe een gitaar allemaal kan klinken in de juiste handen. Enkel ondersteund door een drum hebben de 3 gitaristen alle ruimte om te spelen hoe ze willen, en die ruimte word genomen. Van complexe solos rijk aan effecten tot psychedelische geluiden gecreëerd door je gitaar te ontstemmen, maar dat dan weer afgewisseld mer bijna simpele maar zeer effectieve riffjes. De jongens laten zien dat je eigenlijk helemaal geen bass of piano nodig hebt om goede nummers neer te zetten, maar wel een hele hoop energie en creativiteit. Gelukkig voor ons hebben de jongens van traumahelikopter beide. 

De drummer, die overigens staat, slaat moeiteloos de ritmes onder het gitaar geweld aan . Over het hele optreden is geen hoorbare slag gemist. De drum bied een bijna nodig handvat voor het publiek om op te dansen tussen de soms sci-fi klinkende gitaargalmen. En bied gewoon de fijne onmisbare dreunende ritmes in de meer herkenbare muzikale stukken. Hier door is het ook niet gek dat er in het publiek gemakkelijk moshpits ontstaan,  op de ruigere nummers van de vroegere platen.

Maar ook nieuwe nummers worden gespeeld, zo de titeltrack van de nieuwe plaat "save yourself" langs, tevens het eerbetoon aan vorig jaar overleden Jan Kooi, "Sarah", word gespeeld. Tevens verassen ze nog met een eerder uitgebracht Nederlandstalig nummer. 

Het dynamische drietal is duidelijk op elkaar ingespeeld. Bijna moeiteloos brengen ze de ene na de andere gitaar gedreven hit naar voren, zowel van hun eerste plaat tot hun meest recente werk. Toch zit er een goede cohesie in de set, de band klinkt als echte onvervalste garagerock. Her en der zijn andere invloeden te bespeuren zoals alternative, grunge en new wave. Traumahelikopter heeft echter wel degelijk een eigen sound. Een sound die dusverre zp populair is dat ze vanavond een uitverkochte zaal hebben. 

Traumahelikopter is inmiddels een 12/13 jaar oude band en in de juiste cirkels een begrip. Voor Groningen stad een groep om gigantisch trots op te zijn. Soms spelen ze in Texas of Amsterdam, soms op grote festival podia. Maar vanavond kwamen de jongens even thuis.